Dlaczego niezbędne jest głębsze poznawanie siebie samego?

Jako istoty ludzkie mamy w sobie bóle, emocje i doznania, które towarzyszą nam przez większość czasu i stanowią część naszego codziennego życia. Jednak rytm życia, jaki dziś prowadzimy, odsunął nas od patrzenia na siebie, czyli od poznania siebie.

Znaczenie zrozumienia naszego życia wewnętrznego.

Czasami marzymy, fantazjujemy i intryguje nas, dlaczego wszystko w życiu dzieje się tak, a nie inaczej, ale czy zatrzymujemy się, aby zauważyć, co nas dotyka? Wydaje się, że jednocześnie kochamy i boimy się naszego życia wewnętrznego, naszych emocji. Innym razem przychodzą do nas pytania o istotę: Dlaczego jestem taki, jaki jestem? Dlaczego to mi się przytrafia? I inne wątpliwości, które nachodzą nas w myślach i które krążą nam po głowie w ciągu dnia lub czasem przed zaśnięciem, kiedy wszystko jest ciche; są to myśli, które w jakiś sposób nas niepokoją i pozostają niezmienne, jakby chciały nam coś powiedzieć. W obliczu tych doświadczeń pozostajemy na „automatycznym pilocie”, dostrzegając bardzo niewiele z tego, co wywołuje nasz dyskomfort w okolicznościach, w których żyjemy na co dzień. Z tego powodu możemy być wrażliwi na otoczenie w większym stopniu niż inni, co z kolei pozwala na pojawienie się wrażliwości, która w jakiś sposób kształtuje nasze zachowanie i nasz szczególny sposób rozumienia świata, czasem z pozycji wypośrodkowanych lub nieco przesadnych. Są one konstruktami historycznymi i kulturowymi, mogą być wyuczone przez naszych rodziców lub przekazywane nam przez wydarzenia z życia codziennego, które w naszej historii kształtują kulturowe i społeczne uczenie się.

Procesy samosabotażu.

Faktem jest, że w trakcie tej podróży uczymy się rozwiązywać pojawiające się trudności, w sposób skuteczny lub nieskuteczny. Czasami karzemy samych siebie i oceniamy własne zachowania, wątpiąc w nie i wytykając je; w ten sposób podejmujemy decyzje, które nas ranią, nie jesteśmy dla siebie życzliwi i myślimy, że nie jesteśmy kompetentni, nie jesteśmy wystarczająco dobrzy lub nie kochamy siebie. Prowadzi to do zachowań izolacyjnych, a czasem nawet do działań dysfunkcyjnych związanych z używaniem narkotyków (np. alkoholu) lub uzależnień behawioralnych, takich jak patologiczny hazard. Strategie te nie są ani dobre, ani złe, ale niektóre z nich powodują u nas dyskomfort i generują większe zużycie niż inne, pojawiając się w różnych obszarach, w których się rozwijamy (np. w pracy, w związkach, w życiu z członkami rodziny lub innymi ludźmi), ograniczając nasze zasoby do radzenia sobie z tymi emocjami lub sytuacjami, utrudniając podejmowanie decyzji i generując stres, dyskomfort emocjonalny, niską tolerancję na frustrację, depresję, lęk i inne problemy. Te zachowania lub sposoby postępowania są automatyczne, to sposób, w jaki nauczyliśmy się reagować na świat.

Określenie źródła problemu.

Choć sytuacje te nie stanowią wielkiego problemu i są środkami, którymi dysponujemy, by radzić sobie w codziennych sytuacjach, znajdują odzwierciedlenie w naszym codziennym życiu, powodując skutki, które wpływają na nasze życie na poziomie emocjonalnym i behawioralnym. W tym sensie ważne jest, aby wyjaśnić, że trudności i problemów nie można uogólniać: nawet jeśli dwie osoby przechodzą przez tę samą sytuację, jest bardzo prawdopodobne, że cechy szczególne ich przypadków są różne, podobnie jak historia ich życia, doświadczenia i nauka, nawet jeśli mieszkają w tym samym kraju lub mieszkają pod tym samym dachem. Z tego powodu ważne jest przeanalizowanie specyfiki sytuacji i wszystkich problemów przyczynowych, które powodują utrzymywanie się i powstawanie trudności u danej osoby, w jej rodzinie, społeczności, pracy lub środowisku społecznym. W ten sposób psychologia kliniczna, a zwłaszcza psychoterapia, stara się zidentyfikować te przyczyny, które pozwalają osobie zrozumieć powody jej sytuacji i dyskomfortu w procesie empatii, humanizacji i nieosądzania, co pozwala jej podjąć działania i wzmocnić zasoby, by skutecznie radzić sobie z trudnościami, generując strategie radzenia sobie i zachowania adaptacyjne do konkretnego środowiska i sytuacji, przetwarzając emocje i wzmacniając jakość życia.